narodowa rada rozwojuNarodowa Rada Rozwoju to gremium konsultacyjno-doradczym przy Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej. Jedna z dziewięciu sekcji, która jako swój obszar badawczy i strategiczny ma "Wieś i rolnictwo" swoje spotkanie 8 maja 2018 r. poświęciła ekologii. A dokładnie ekologii integralnej w perspektywie encykliki Laudato si' wyznaczając sobie temat: "Rolnictwo, jakość żywności, woda, energia, ochrona środowiska, rozwój, wokół encykliki Laudato si'". Głównym mówcą spotkania w Pałacu Prezydenckim był szef REFA o. Stanisław Jaromi, Człowiek Polskiej Ekologii '2016. U nas szczegółowy program spotkania i jego wnioski. 

Założeniem NRR jest stworzenie płaszczyzny dla debaty programowej nt. rozwoju Polski i wypracowanie stanowisk wykraczających poza horyzont bieżącej polityki. Jej zadaniem jest formułowanie celów strategicznych oraz metod ich osiągnięcia poprzez analizowanie sytuacji w kluczowych dziedzinach funkcjonowania państwa, definiowanie wyzwań i wskazywanie zagrożeń w perspektywie przyszłości Polski. Jako forum konsultacyjne Rada przygotowuje dla prezydenta opinie, ekspertyzy, a także założenia merytoryczne do prezydenckich projektów ustaw.

Oto program spotkania sekcji "Wieś, Rolnictwo" NRR pt. Rolnictwo, jakość żywności, woda, energia, ochrona środowiska, rozwój – wokół encykliki Laudato si' zorganizowanej przez Kancelarię Prezydenta RP w Pałacu Prezydenckim 8 maja 2018.

Po powitaniu gości przez dr Barbarę Fedyszak-Radziejowska, doradcę Prezydenta RP i koordynatora sekcji "Wieś, rolnictwo" nastąpił wykład nt. Rolnictwo wobec ekologicznych wyzwań – perspektywa encykliki Laudato si', który wygłosił o. dr Stanisław Jaromi, przewodniczący Ruchu Ekologicznego św. Franciszka z Asyżu – REFA, Człowiek Polskiej Ekologii '2016

Następnie zaprezentowano wybrane przykłady działalności rolniczej w duchu encykliki Laudato si'.

Temat "Rolnictwo ekologiczne, rolnik ekologiczny, jakość żywności – doświadczenia praktyczne” przedstawiła Ewa Smuk Stratenwerth z Ekologicznego Uniwersytetu Ludowego,  Człowiek Polskiej Ekologii '2011.

Woda, rolnictwo – ograniczone zasoby, zrównoważony rozwój - to tytuł wystąpienia dr hab.  Wiktora Kotowskiego z Centrum Ochrony Mokradeł Uniwersytetu Warszawskiego.

O rolnictwie, energii, prosumpcji oraz gospodarowaniu odnawialnymi zasobami energii i dzieleniu się nadwyżkami mówił Grzegorz Wiśniewski, członek Sekcji "Wieś, rolnictwo" NRR.

Po dyskusji próby podsumowania tematu się podjęli o. Stanisław Jaromi, Grzegorz Wiśniewski i Barbara Fedyszak-Radziejowska.
Dyskusja z udziałem środowisk rolników pokazała m.in. że:

Encyklika jest unikalną platformą do dyskusji o ekologii, rolnictwie i gospodarce; parasol pojęciowy encykliki i jej język pozwalają na dialog rolników ekologicznych i towarowych, świeckich i wierzących, osób o różnym światopoglądzie. Encyklika stawia jednak duże wymagania wobec wszystkich, w tym także rolników jako najbardziej proekologicznego ogniwa w łańcuchu dostaw żywności i w całej gospodarce i wejście w dialog. Rozpoczęcie debaty w języku encykliki wymaga dobrej woli i pewnego wysiłku  i nie będzie ona krótka,  prosta i łatwa, przy tym rolnictwo jest tu tylko jednym z wielu interesariuszy. Równocześnie to właśnie w obszarze rolnictwa można zainicjować taką dyskusję.

Inspirujące zasady encykliki przekładane na język praktyki rolniczej pozwalają na doskonalenie gospodarki rolnej tak, aby w efekcie lepszego spełniania wymogów środowiskowych i lepszego wpisywania się w oczekiwania konsumentów zapewnić trwały rozwój gospodarstw rolnych, wysoką jakość żywności, obniżenie kosztów (np. energetycznych) produkcji rolnej  i trwałe bezpieczeństwo żywnościowe kraju.

Reguły rynku rolnego i zasady polityki rolnej nie zawsze sprzyjają urzeczywistnieniu zasad ekologii integralnej w rolnictwie, a rolnicy muszą równoważyć różne cele. Także polityki zewnętrze wobec rolnictwa, jak: polityka przemysłowa, energetyczna infrastrukturalna, handlowa, a także „nieudolne prawo” (termin encykliki), które powinno chronić słabszych uczestników rynku. Obecna polityka państwa ogranicza dostęp do zasobów (klimat, woda, gleba), jakimi dysponuje rolnik i zmusza go do szukania kompromisów, także na styku z ekologią.