Wybitny pracownik naukowy, wspaniała chrześcijanka, niezwykle dobry człowiek – takimi określeniami żegnano w Krakowie śp. prof. Halinę Piękoś-Mirkową. Prowadzący ceremonię pogrzebową ks. prof. Edward Staniek scharakteryzował ją jako „duchowość stokrotki” – skromna ale piękna i silna... Prof. dr hab. Halina Piękoś-Mirkowa (1939-2013) pochodziła z Cieszyna. Studiowała botanikę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Działała na rzecz ochrony przyrody. Była wieloletnim pracownikiem naukowym Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie, członkiem Rady Naukowej IOP PAN, kierownikiem Zakładu Ochrony Szaty Roślinnej Instytutu, Tatrzańskiej Stacji Terenowej i Alpinarium w Zakopanem, znawcą flory Tatr.

Była również autorką wielu cennych publikacji naukowych z zakresu botaniki i ochrony przyrody, członkiem rad redakcyjnych naukowych czasopism krajowych i zagranicznych. Była członkinią Polskiego Towarzystwa Botanicznego i laureatką Medalu im. Prof. Władysława Szafera.

Osoba wielkiej wrażliwości i szlachetnego serca. Oddana obrończyni życia poczętego, gorliwa czcicielka i apostołka Bożego Miłosierdzia, związana ze Stowarzyszeniem „Faustinum”. Po 74-letniej pielgrzymce przez doczesność odeszła do domu Ojca w Święto Bożego Miłosierdzia dnia 7.04.2013.

Msza św. pogrzebowa była odprawiona w krakowskim kościele p.w. Miłosierdzia Bożego 16 kwietnia. Koncelebrowali ją m.in. franciszkanie z REFA o. Zdzisław Kijas, o. Andrzej Zając, o. Stanisław Jaromi i wraz z licznymi obecnymi towarzyszyli modlitwą mężowi Zmarłej prof. Zbigniewowi Mirkowi – honorowemu członkowi REFA.  

Śp. Halina została pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie we wspaniałej atmosferze wiosennej przyrody przy jej ulubionej muzyce kapeli góralskiej. Jej grób szybko przykrył kopiec kwiatów… (na zdjęciu)

sj