• RiabininCzas przemian i nawrócenia ekologicznego trwa nieustannie. Matka Ziemia i myślenie ekologiczne.
  • cop karuzela
  • cytat
  • encyklika karuzela
  • Boska ziemia
  • encyklika
  • Czas przemian i nawrócenia ekologicznego trwa nieustannie. Matka Ziemia i myślenie ekologiczne.
  • Przemówienie papieża Franciszka do uczestników spotkania „WIARA I NAUKA: W KIERUNKU COP26”
  • Ekologia encykliki Fratelli tutti
  • Zielone Słowa BOSKIEJ ZIEMI.To przewodnik porządkujący wzajemne relacje Kościoła katolickiego z tematyką ochrony przyrody, środowiska, klimatu i ekologii.
  • Ekologia to ważna część nauczania Kościoła – wywiad KAI z o. Stanisławem Jaromi

biblioteka laudatosi jp2 biblioteka laudatosi benedykt xvi biblioteka laudatosi kkwpolscesqr

biblioteka laudatosi dol dzielo stworzenia biblioteka laudatosi dol ochrona srodowiska biblioteka laudatosi dol ekologia integralna biblioteka laudatosi dol encyklika laudatosi


Kazanie-Franciszka-do-ptakow2W lecie 1213 r. na umbryjskiej równinie w Piandarca między Cannarą a Bevagnią 14 km od Asyżu miało miejsce wyjątkowe wydarzenie – kazanie Brata Franciszka do ptaków. Dokładnie w jego 800-tną rocznicę REFA włącza się w hymn wdzięczności dla naszych „skrzydlatych braciszków” i przystępuje do kampanii przeciwko zabijaniu w Polsce dzikich ptaków. Oto najstarszy zapis owego słynnego kazania napisany w 1228 r. przez franciszkanina Tomasza z Celano: „Ptaki, bracia moi, winniście bardzo chwalić Stworzyciela i zawsze Go kochać, bo On dał wam pióra na odzienie, skrzydła do latania, i wszystko, co wam było potrzebne. Uczynił was szlachcicami pośród stworzeń i użyczył wam pobytu w czystej przestrzeni powietrza. Chociaż nie siejecie i nie żniwujecie, to jednak On sam bez waszej troski dba o was i wami rządzi.”

I jak dodaje średniowieczny autor „na owe słowa ptaki przedziwnie wyrażały swoją radość: wyciągały szyje, rozpościerały skrzydła, otwierały dzioby i patrzyły na niego. On zaś, przechodząc przez środek, szedł tam i z powrotem, tuniką dotykając ich główek i ciał. Wreszcie pobłogosławił im i uczyniwszy nad nimi znak krzyża, pozwolił im odlecieć na inne miejsca. A święty ojciec poszedł dalej drogą, razem ze swoimi towarzyszami, cieszył się i dziękował Bogu, że wszystkie stworzenia czczą Go w uległym wyznaniu.”

Choć w tej relacji nie trudno znaleźć nawiązania do biblijnych psalmów czy liturgicznych kantyków całość jest oryginalna: do dobrze znanych hierarchicznych relacji stworzenia wobec Stwórcy wprowadza relacje horyzontalne łączące wszystkie stworzenia. To one z czasem zaowocują wielką ideą franciszkańskiego braterstwa kosmicznego. Dla św. Franciszka z Asyżu świat przyrody jest po prostu dobry – ponieważ został stworzony przez Boga. Ptaki nazywane są przez niego „szlachcicami wśród stworzeń”, którym Bóg przeznaczył mieszkanie w czystym powietrzu i którymi się opiekuje.

W postrzeganiu flory i fauny jest widoczny charakterystyczny dla średniowiecza symbolizm widoczny na przykład, gdy biografowie zauważają, że najbardziej lubił skowronki, na których przykładzie ukazywał cechy doskonałego zakonnika, zwracając uwagę na ich „skromne odzienie”, niewybredność w pokarmie a jednocześnie chęć przebywania na niebie i wyśpiewywania chwały Boga.

Wiemy jednak, że to wszystko nie było wynikiem spekulacji, ale wielu dni i nocy spędzonych na łonie przyrody, wśród skał i lasów, na modlitwie, pokucie i uwielbieniu Boga. Jest swoistym zwierciadłem ukazującym zarówno Franciszkową fascynację bogactwem i wspaniałością życia, jak też realnym przeżywaniem tajemnicy zbawienia.

Jednak najbardziej oryginalny wydaje się nowy kontekst - czyż ktoś przed Franciszkiem głosił kazania do ptaków? Dobrze pokazał to Giotto na słynnym fresku w górnej bazylice św. Franciszka w Asyżu. Ilustrując owo kazanie pokazał przyglądającego mu się zdumionego franciszkanina w szarym habicie. Franciszek szokował przed 800 laty ale przecież i dziś towarzyszy mu niezrozumienie i zdumienie.

Czy podobne niezrozumienie i zdumienie wywołuje dziś postulat zakazu zabijania dzikich ptaków? można zapytać inaczej: czy ktoś zna jakieś uzasadnione powody, aby zabijać dzikie ptaki? Wiele spośród nich to gatunki coraz rzadsze, a przy okazji polowań – jak się okazuje – wprowadza się do środowiska olbrzymie ilości ołowiu, które kumulują się przez lata, stanowiąc zagrożenie ołowicą zarówno dla człowieka, jak i dzikich zwierząt, w tym gatunków chronionych.

Może doczekamy czasów, że niezrozumienie i zdumienie będzie wywoływać określanie polowań na dzikie ptaki jako sport czy hobby? Wspieramy ogólnopolską kampanię o żywe ptaki. Niech Żyją!

o. Stanisław Jaromi